İçimdeki Boş Oda

Ne kadar tanıdıktı yüzün

ilk kez görüyor olamazdım seni

yaşadığım bunca gün

yakından görebilmek içindi sanki

hüzün çalınmamış gülümsemeni

......

Adını biliyordum söylenmeden

yankısıyla titriyordu içimdeki boş oda

dinledim hiç söylenmeden

kayıplara karıştım eşsizliğinde

öğrenmeden önce adımı

senin adın fısıldandı sanki kulağıma

bir ezan sonrası sessizliğinde

.....

seni gördüğümde ilk kez

o parkın kenarında

sustu içimdeki ses

bir anda

kokun ve teninle doldu

o bomboş oda