Ayna Ayna Söyle Bana

Benzetiyorlar diye seni bana

alamıyorum gözlerimi aynadan

yavaş yavaş benziyorum sana 

sen oluyorum sonradan

ince bir perdeye dönüyor ayna

bir tarafı cennet bir tarafı dünya

yüz yüze bakıyoruz yeniden 

bir adımın aşılmaz uzaklığında

ismini haykırıyorum aniden

sesimin rüzgarı çarptığında yüzüme

kendime benziyorum tekrardan

sonra kayboluyorum yokluğunda

tamamlanamadan noktalanmış

devrik bir cümlenin

hiçliğine karışıyorum 

bir zamanlar gölgenin vurduğu

bu ıslak topraklarda

gölgesizim şimdi

Ayna ayna söyle bana

cümlenin devamı nerede bu dünyada  ?