Ne kadar hızlı yürüyoruz bugünlerde
içi boş acelelerde daire çiziyoruz
hep başladığımız yerde
boşa tüketilen nefeslere üzülüyoruz
o kadar dar ki çizdiğimiz daire
içine kendimiz sığıyoruz yalnız
tek kişilik dairelerde yalnız
ve sessizliğin vahametinden korkmadan
cesurca yaşıyoruz
.............
mesafeyi bebeğinde taşıyan gözlerimiz
seçe seçe bakıyor suratlara
dünyaya gözlerini yeni açmış
bir bebek kadar boş ve habersiz
tokalaşacak vaktimiz dahi yok
ellerimiz değmeden ellere
el değmemiş yabancılıklara koşuyoruz
umursamazlık akıyor paçalarımızdan
kimin umrunda
kim kimin umrunda ?
ne olmuş ki
her köşebaşında sokak lambası varsa
biz ışıkta da kayboluyoruz
adımlarımızın hızıyla yarışırcasına
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder