26 Ağustos 2011 Cuma

Okyanusta bir balıktır insan


  


       Doğduğunda insan bir başınadır ya hani. O sınavlarla, derslerle, pişmanlıklarla dolu hayatın verdiği ilk mesaj budur işte. Doğarken ilk nefesteki yalnızlık. Ama doğasında var insanın baş kaldırış. Kabullenmez asla. Mıknatıs gibi çekmek ister herkesi yanına. Düşerken tutanı olsun ister. Anlatırken dinleyeni, severken seveni olsun ister. Gizemli yanları vardır ya insanın, paylaşmak ister. Anlatınca sırlarını bir saklayanı olsun ister. Sorun şurada başlar ki kesişir herkesin istekleri. Kimse esasında tutan olmak istemez, tutanı olsun ister. Kimse esasında dinlemek istemez, dinleyeni olsun ister. Kimse sevmek istemez seveni olsun ister. Çünkü herkes önce ve en çok kendini sever. Okyanusta balıktır insan, büyük balıktan kaçarken küçüğü kovalayan. İşte o yüzden yalnızdır herkes. Birlikte mutludur herkes, birlikte keyiflidir ama herkes doğduğu gibidir.
       Hafta sonu kalabalık bir caddede yürüyen bir yalnızlıktır insan. Stadyumda omuz omuza sevdiği takımı destekleyen binler arasındaki yalnızlıktır. Kalabalık bir eğlenceden eve döndüğünde yatağına uzanan yalnızlıktır insan. Metroya binmek için bekleyen kalabalık arasındaki yalnızlıktır. Aynaya baktığında gördüğü yalnızlıktır insan. Ölürken son nefesteki yalnızlık..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder