Kimi çiçekler şanslıdır
mutlu bir evin
vernikli penceresinin
kenarında saklıdır
ne suyu azdır
ne toprağı
kimi ise çaresizdir
uçurumun kenarında sessiz
boşluktadır yaprağı
gözü bulutlardadır
görünüyor olsa da
yaşamaya hevessiz
umuttur tek tutunağı
su göktenken
ve toprak yerden
dünya hepimizinken
bu adaletsizlik neden ?
ben gidiyorum anne
içim almıyor acı gerçeği
içim almıyor acı gerçeği
uçurumun kenarındaki o çiçeği
sulamalıyım ölmeden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder