Önce seni ve benden
sonra aklı ve bedenden
ayırdılar
direnmeye fırsat vermeden
aklım gözlerinin buğusunda
bedenim yabancı bir günün doğuşunda
yalpalanırken
sorulacak en yanlış soruydu
neden
ve yaşadığım en yalnız doğruydu
hasretin
....
rüzgar kırıp geçiyor
soğuğun yaltaklığında
ağaçlar dalsız
topraktan son suyunu içiyor
çaresizlikten kurumuş dudakları
bir fikre dalıyorum
yakın etsin diye uzakları
olmuyor
şimdi ben
düşünce bataklığında
çırpınan bir akılsız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder